ENGİNAR

-

ENGİNAR

Enginar
Enginar (Cynara scolymus), papatyagiller familyasından mavi-mor renkli çiçekler açan, 50–150 cm boyunda çok senelik otsu bir bitki. Güney Avrupa ve Akdeniz çevresinde yetişir.

Gövdeleri dik, kuvvetli, sert ve boyuna olukludur. Yaprakları sapsız, büyük, uzun-oval ve parçalıdır. Çiçekler üst yaprakların koltuğundan çıkan, uzun sapların ucunda büyük başçıklar halinde toplanmıştır. Çiçek tablası etlidir. Hepsi tüp şeklinde olan çiçekleri ve bunların aralarında bulunan tüyleri taşır.

Enginar i sevilen sebze yemeklerinin hep baş aktörüdür. Enginar konservesiyle olsun, mayıs ayında pazarlara yeni çıkmış haliyle olsun çok sağlıklı bir sebze. Belki de bu nedenledir ki özellikle Ege’de olmak üzere Türk Mutfağında enginarın; zeytinyağlı, salata ve etli olmak üzere pek çok çeşidi bulunmaktadır. Enginar piyasada konserve, dondurulmuş ve taze olarak çeşitli şekillerde satılmaktadır.

Enginar cynarin içerdiği için karaciğer,safra ve idrar kesesinde biriken nikotin, alkol ve yağın vücuttan atılımını sağlar. Ayrıca vücuttaki amonyak ve kolestrolü azaltır.

Kullanmaya hazır enginar
Bol A ve B vitamini içerdiğinden atardamar kireçlenmesini önlemekte ve safra kesesi rahatsızlıklarını gidermektedir. Bunun dışında cinsel gücü artırıcı, ateş düşürücü, vücudu kuvvetlendirici ve iştah açıcıdır. Romatizma, ishal, sarılık hastalıklarına ve sinirlere iyi gelir.

Enginar genel olarak Türkiye'de ve birçok ülkede vegetatif yolla üretilmektedir. Fransa, İtalya ve İspanya'da doğrudan tohumla üretilen çeşitler geliştirilmiştir. Enginarda vegatatif yolla üretim dip sürgünleri veya üzerinde gözlerin bulunduğu kök parçaları ile yapılabildiği gibi sadece gözlerin ana gövdeden çıkarılıp değişik ortamlarda köklendirilerek de yapılabilir. En yaygın üretim şekli sürgünlerle yapılan üretimdir.

Dikim genellikle Akdeniz ve Ege bölgesinde Ekim–Kasım aylarında, Marmara bölgesinde ise Mart–Nisan aylarında yapılır. En uygun dikim masuralar üzerine sıra arası ve üzeri 1x1 m mesafe ile yapılır. Özellikler Bursa Doğan köy ve keramet köyünde meşhurdur.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KLORA SİR

-
Resim
KLORA SİR Klora Sir Klora sir, hamurdan yapılan, Doğu Anadolu Bölgesi, Doğu Karadeniz’in bazı bölgeleri, İç Anadolu’nun doğu kesimlerinin yöre mutfağına ait sarmısaklı etsiz bir tür yemektir. Daha çok Sivas, Gümüşhane, Tunceli, Erzincan, Elazığ, Bingöl, Kayseri ve çevresine has bir yemek türüdür. Bu yemeğin bölgelere göre  Sarmısaklı Kömbe, Babuko, Klora sir, Zervet ve Zerafet diye çeşitli adları var.  MALZEMELER: 1 KG : Un 30 GR : Tuz 10 GR : Karbonat 500 ML : Ilık su ( tahmini olarak ) SOSU : 1 KG : Yoğurt 250 GR : Tereyağ 5 DİŞ : Sarımsak HAZIRLANIŞI : Karıştırma kabında un, tuz ve karbonat karıştırılır.  Alabildiği kadar ılık su ile hamuru yoğrulur. Gevrek olması ve içinin rahat oyulabilmesi için hamur olabildiğince sert olmalıdır. Hazırlanan hamur yağlanmış tepsiye alınır. Bastırlıarak yayılır ve hamurun içli olmasını sağlamak için hamur çok bastırılmaz.üzeri yağlanarak fırında kızarana kadar pişirilir. (180’c) Fırında çıkınca  ilk sıcaklığı çıkınca üzerindeki s...
Devamı

MISIR NİŞASTASI

-
Resim
MISIR NİŞASTASI Mısır nişastası Mısır nişastası, mısır (darı) tanelerinden elde edilen nişastadır. Nişasta, tanelerin besidokusundan elde edilir. Mısır nişastası 1840 yılında Jersey City, New Jersey'de buğday nişastası fabrikasında denetimci olarak çalışan Thomas Kingsford tarafından keşfedilmiştir. 1851'e kadar, mısır nişastası öncelikli olarak çamaşır nişastalamada ve diğer endüstriyel kullanımlarda değerlendirilmiştir. Mısır nişastası, sosların ve çorbaların yoğunlaştırılmasında, mısır şurubu ve diğer şekerlerin yapımında kullanılan oldukça popüler bir gıda maddesidir. Mısır nişastası mutfaklarda kullanımı sıvı bazlı gıdalarda (örneğin, çorbalar, soslar, salçalar, muhallebiler) düşük sıcaklıktaki sıvılarla karıştırarak hamursu veya bulamaç kıvamına getirmek amacıyla kıvam artırıcı olarak kullanılır. Opak yerine saydam bir karışım elde etmek amacıyla bazen tamamen un yerine kullanılır. Nişasta ısıtıldığında molekül zincirleri çözülür ve diğer nişasta zincirleriyle çarpışa...
Devamı

HUMUS

-
Resim
HUMUS Humus Humus, nohut ve tahine limon suyu, sarımsak, tuz, kimyon, kırmızı biber ve zeytinyağı eklenerek yapılan bir Orta Doğu mezesidir. Houmous ve Hummus olarak da yazılıp okunur. Hummus Arapça'da nohut anlamına gelmektedir. Daha çok Arap ülkelerinde ve yine Orta Doğu'da, İsrail'de sıkça tüketilmekle birlikte Türkiye, Ermenistan , Kıbrıs ve Yunanistan gibi ülkelerde de geleneksel bir yemek olarak yapılıp tüketilir. Türkiye'de ise Hatay ve Mersin yöresinde yapılmaktadır.   Avrupa ve Amerika'da oldukça popüler bir ürün olmuştur. Humus Ortadoğu'da pide, domates ve salatalıkla yenen bir kahvaltılık, ana yemek öncesi iştah açıcı bir atıştırma veya kendi başına bir öğün iken Avrupa ve Amerika'da cipsle birlikte tüketilen bir meze haline gelmiştir. Kızarmış tavuk ya da kırmızı etin yanında servis edilebilir. Humusun başka hazırlama şekillerde mevcuttur. Kiremit kaplara koyularak fırında ikinci kez pişirilerek de hazırlanabilir. Bu sunum genelde biraz daha ...
Devamı